Een vrolijke en enthousiaste aanpakker die ondernemers met ambitie wil ondersteunen

.

Op 4 december 2020 heb ik een telefonische intake met Inge. Zij heeft zich aangemeld voor het gratis ontwikkeladvies in het kader van Nederland Leert Door. Eind september 2020 had ze haar werk in loondienst afgerond en was zich aan het bezinnen; wat nu?

In de intake vertelt Inge: “ik heb een achtergrond als gezinsvoogd in de Jeugdbescherming en ben hier na 4 jaar mee gestopt. Ik ben gestart met een opleiding Virtueel Assistent (VA) en ik wil verder met een eigen onderneming”.

Wat zoekt ze in de coaching? Ze noemt een aantal zaken: Hoe baken ik mijn mogelijkheden af? Wat wil ik laten zien en moet ik me nog richten op een specialisatie? Wat zijn dan goede richtingen en welke stappen kan ik hierbij zetten? Daarnaast wil ze graag iemand hebben die haar spiegelt. Die spiegel mag ik zijn namens Menskracht. Hoe leuk is het een starter een stap verder te helpen!

Ik heb naast de intake twee coachingsgesprekken met haar en per 1 feb 2021 lanceert ze haar eigen onderneming: www.goldenstandards.nl

Tijd om een kijkje te nemen achter de schermen van deze topper en voor andere ondernemers in spe te laten zien hoe zij tot haar onderneming is gekomen. Daarom een loopbaanportret van Inge.

 

Hoe ben je tot het idee van een eigen onderneming gekomen?

Inge vertelt dat dit al heel lang een wens was, maar dat het iets was wat ver van haar af stond. Tijdens haar studie Pedagogiek moest ze met een vriendin een fictief bedrijf oprichten. “We gingen helemaal op in elkaars vibe en we overtroffen telkens het idee van de ander”, lacht Inge. Het is er uiteindelijk nooit van gekomen om daadwerkelijk iets op te zetten en we zijn dan ook beide als inhoudsdeskundigen gaan werken.

 

Hoe kwam het nu weer op je pad?

“Door mijn eigen wensen in combinatie met de omstandigheden stopte ik met mijn werk in de Jeugdzorg. Ik hield mij bezig met kinderbeschermingsmaatregelen, zoals ondertoezichtstellingen, voogdijmaatregelen en uithuisplaatsingen. Dit was een enorm leerzame maar ook heel pittige baan. Ik werkte veel uren, had zware verantwoordelijkheden en ik kwam veelal op plekken waar je niet met open armen ontvangen wordt. Daarnaast zat ik met name in Midden Nederland en had ik veel reistijd voor mijn afspraken. Dit moest anders. Ik wilde graag iets doen voor anderen. Iets waarmee zij blij zijn dat ik dat voor hen oppak. Als ik dit dan ook nog vanuit huis kan doen, en bij wijze van spreken, tussen de middag onze hond kan uit laten, is dat voor mij de perfecte combinatie.”

 

Wat lijkt je zo leuk aan VA en een eigen bedrijf?

“Het regelen, coördineren, plannen en ondersteunen vind ik heel leuk om te doen. Mijn vriend is ondernemer met een eigen voetbalschool, dus ik zag het ondernemerschap van heel dichtbij. Je eigen idee, de richting op kunnen die je wilt en al die (netwerk) contacten, dat leek me hartstikke leuk”. Tijdens het interview vertelt Inge in geuren en kleuren welke netwerken ze allemaal al heeft bezocht en hoe leuk ze het vindt allerlei nieuwe mensen te leren kennen. Waar veel starters tegenaan hikken (het netwerken) is voor Inge juist de kers op de taart!

  

Wat was je eerste stap?

“Het feit dat ik een WW-uitkering kreeg, bood me stabiliteit en veiligheid om de stap te zetten om voor mezelf te starten. Ik kon geen vacature vinden die me echt leuk leek en die aansloot bij mijn wensen. Toen kwam ik VA school tegen en dacht ik: dat lijkt alles te hebben wat ik wil. Ik wilde graag meer vrijheid en afwisseling in mijn werk, werken voor mensen die ook écht op mij zitten te wachten en het liefste in de omgeving van Zwolle.”

“In november 2020 ben ik met deze opleiding gestart. Door mijn vriend leerde ik een VA kennen en haar heb ik veel vragen gesteld. Tijdens de opleiding ontmoette ik veel andere ZZP’ers in spé en de opleiding ging in op het opbouwen van je eigen (online) bedrijf.”

 

Wat bracht je het ontwikkeltraject van Nederland Leert Door?

“Ik vond het fijn dat ik een spiegel en klankbord had. We hebben een ondernemersscan gedaan en die gaf heel goed weer waar ik al krachtig in was en waar ik in mag groeien. Ook ging Mariska in op mijn eigen kracht en wat ik wilde met mijn inhoudelijke ervaring.

Veel mensen gaven aan dat ik een niche moest vinden, dus een echte specialisatie. Die vond ik juist lastig, want ik vind heel veel dingen leuk, ook daar hebben we over gesproken”.

 

Wat heeft je het meeste tegengehouden om te gaan ondernemen?

“Nou, eigenlijk ik zelf”, vertelt Inge. “Ik had zelf heel veel kritische vragen en gedachten zoals: ik kan toch niet zomaar starten?, Wat moet ik nog allemaal uit denken, het moet wel perfect zijn, etc.”

 

Wat heeft je het meest geholpen om het daadwerkelijk te gaan doen?

“Mijn eigen drijfveer om nieuwe dingen te leren. Dan ga ik echt ‘aan’ en zet ik stappen!”

 

Welke tips geef je andere ondernemers in spe?

“Ga veel in gesprek met andere mensen die je verder kunnen helpen, gun elkaar dingen in de samenwerking i.p.v. te concurreren en GA HET DOEN.”

 

Typisch Inge

Spontaan, sociaal, enthousiast, open en onbevooroordeeld. Inge zou ook heel goed passen bij mijn bedrijf Menskracht. Zeker in combinatie met haar inhoudelijke achtergrond, ware het niet dat ik al een kanjer (Sandra) op deze post heb zitten.

 

Wat vind je zelf de leukste dingen om de ondernemer mee te ondersteunen?

“Ik vind het leuk om ondernemers met groeiambitie verder te helpen. Dit kan door taken over te nemen waar veel tijd in gaat zitten, maar wat geen product of dienst van de ondernemer is. Denk bijvoorbeeld aan alle office support taken (email- en agendabeheer, schrijven van offertes, facturen opmaken etc.), of de social media. Denk ook aan het schrijven van blogs en nieuwsbrieven. Laatst heb ik op projectbasis een emailcampagne opgezet voor een opdrachtgever en binnenkort start ik met een andere ondernemer waarvoor ik de marketing ga oppakken. Dat is zowel de creatieve, als uitvoerende kant. Ook de coördinerende taken vind ik leuk om op te pakken. Vooral de afwisseling tussen creatieve, uitvoerende taken en coördinerende taken vind ik het leukste.”

 

Ben je dus aan het groeien en zoek je een prettige VA? Denk dan aan Inge.

 

Inge, op dat je nog heel veel ondernemers met veel plezier verder mag helpen.

Wij van Menskracht hebben hier alle vertrouwen in.

 

Opgemaakt op 8 april 2021

door Mariska Broekman

Ellens zoektocht naar nieuwe mogelijkheden waar ze energie van krijgt

Ommezwaaien: Met dezelfde talenten naar een nieuwe branche

Ellen: “Je voelt wel wanneer je ergens enthousiast over bent en wat je echt graag zou willen”

Puzzelen met je skills en je voorkeuren om die in een ander beroep en geheel andere setting te plaatsen. Dit keer een portret van iemand erg dicht bij mij; mijn schoonzus Ellen Vola. In het voorjaar vorig jaar ‘trakteerde’ ik Ellen op een aantal loopbaanafspraken. Ellen zat al jaren lang in de evenementenbranche en was de organiserende spil voor activiteiten voor een mooie Hanzestad nabij Zwolle. Met haar klantgerichtheid, perfectie en gevoel voor samenwerking bestierde zij mooie jaarprogramma’s samen met winkeliers en over de 200 vrijwilligers.

Ellen was toe aan een nieuwe uitdaging. Voordat Ellen zich ging settelen in Zwolle en uiteindelijk 2 meiden kreeg, kenmerkte haar leven zich door “gewoon te doen” en onbezorgd te ondernemen. Als kind  droomde ze ervan stewardess te worden en naar Australië te vliegen. Het ontdekken van de wereld is haar altijd blijven trekken.

De achtergrond van Ellen

Haar CV is, voor ons als loopbaanadviseurs, smullen qua diversiteit en avontuur. Na het VWO ging Ellen studeren bij de Hogeschool in Breda: International Tourism, Management & Consultancy.

Het buitenland trok! Zo werd ze au pair in London en liep ze tijdens haar studie een stage in een heel klein dorpje in Spanje: ze zette een marketingplan op voor regionaal toerisme. “De woordjes leerde ik uit kinderboeken”, lacht ze.

Na haar studie in Breda bleef ze in eerste instantie een paar jaar in Limburg werken bij een bureau voor au pairs. In 1999 sloeg de eerste reiskoorts weer toe: Ellen trok de stoute schoenen aan en vertrok om een jaar te reizen door Midden en Zuid-Amerika. Reizen en vrijwilligerswerk wisselden elkaar af. De ene keer zette ze een project op in Chili de andere keer zette zij zich in voor een organisatie voor zwerfkinderen in Mexico.

In 2000 ging ze terug naar Nederland en kwam ze via een vriendin terecht in Zwolle. Hier werd ze vestigingsmanager van Short Track uitzendbureau, om vervolgens een jaar later weer een jaar door Azië te trekken. Uiteindelijk streek ze neer in Zwolle, waar ze mijn zwager leerde kennen.

Samen leerden ze een aantal woorden Russisch en maakten ze een avontuurlijke reis door Rusland. Na de geboorte van haar eerste dochter (nu 14 jaar) volgden er jaren van ‘steadiness’. Haar reislust werd omgezet in mooie vakanties, het werk werd parttime. Toen vorig jaar haar jongste dochter naar het VO ging, begon het weer te kriebelen!

Ellens vragen onder de loep

• Wat vind ik leuk?
• Waar kan ik dat zoeken buiten de evenementen wereld om?
• Is de uitvaartzorg wat voor mij?
• Hoe ga ik om met dilemma’s als: beperkte aantal vacatures bij parttime werken versus de wens om thuis te zijn?

Waar loopt Ellen warm voor

Tijdens onze loopbaanafspraken onderzoeken we dit door middel van opdrachten. Ellen kiest o.a. het volgende uit wat ze interessant en prettig vindt om terug te zien in haar werk: improviserend vermogen, actief luisteren, verkopen, servicegericht, ondernemen, samenwerken, helpen, gesprekken voeren, leren of studeren, schrijven of met taal bezig zijn, ontwerpen of vormgeven. Ellen gaf aan dat ze graag zinvol en betekenisvol werk wil met een combinatie van zelfstandigheid, verantwoording dragen en uitdaging.

We nemen samen haar rode draad onder de loep en haar CV. Verschillende culturen, leuke collega’s, nieuwe dingen opzetten en uitbouwen, eindverantwoordelijk zijn, stressbestendig, creatief, goed met budgetten kunnen werken en er binnen blijven, zijn voorbeelden van ingrediënten die Ellen nog steeds interessant vindt.

Naast uitvaartverzorger kijken we naar nog een aantal opties zoals: diëtist, vitaliteitscoach.

Na jarenlang leuke events te hebben georganiseerd, vindt Ellen het nu tijd voor verdieping. Ellen start heel breed qua zoektocht; onderzoekt de groene projecten op scholen bij IVN, de provincie, voorlichter bij de Rova en begint direct in de breedte te solliciteren. Ook aanverwante settingen van de evenementenbranche benadert ze, waaronder het popfront in Zwolle. Net goed op dreef doet de corona uitbraak deze settingen voorlopig op slot… Bezige Ellen neemt tijd om te bezinnen. We praten over weer een keer een studie. Ze heeft immers een goed stel hersens, deze willen ook uitdaging?

 

En dan… met de combinatie van de wens: ik wil toch wel wat anders en de noodzaak, volgt Ellen een van haar vragen: ze begint met een opleiding in de uitvaartbranche en hoopt in het najaar een functie te kunnen gaan uitoefenen. Een paar vragen aan Ellen:

Wat maakte dat je uiteindelijk de keuze voor de uitvaartbranche maakte en bijvoorbeeld niet ging voor vitaliteitscoach?

“Ja, ik had gewoon een beter beeld bij de uitvaartbranche. Ik vond dit concreet en had ook direct het vertrouwen dat ik dat kan. Ik heb uitvaarten van een aantal naasten meegemaakt en ik zou dit achteraf graag anders hebben gedaan, met meer aandacht en meer maatwerk”.

Hoe is dat, weer aan de studie?

“Erg leuk! Ik volg de studie bij NHA en je doet dit in eigen tempo. Elke module sluit je af met een toets. Ook komt het culturele weer terug. Je gaat in op welke religies er zijn en de bijbehorende rituelen, heel interessant”.

Wat heeft je jarenlange ervaring in de evenementen gemeen met de uitvaartbranche?

De tekst bij de opleiding laat het al zien: “Heb je groot organisatietalent en empathisch vermogen? Lijkt het je mooi om mensen te helpen hun overleden dierbare een waardig afscheid te geven?”.

“Een goede uitvaart met de wensen van de nabestaanden is het laatste wat je kunt regelen. Mensen goed aanhoren wat ze willen, ze steunen, ze laten zien wat er tegenwoordig allemaal kan, ze helpen met keuzes maken en zorgen dat alles super geregeld is, rust uitstralen, daar ga ik voor” spreekt Ellen overtuigend.

Hoe kijk je terug op dit loopbaanproces en heb je tips?

“Ik merkte dat ik erg veel functies leuk vond. Daarom ben ik eerst breed gaan solliciteren. Deze actieve zoektocht maakte uiteindelijk mezelf nog een keer duidelijk dat ik me niet meer moest focussen op bekende branches. Het onbezonnene wat ik vroeger had, vond ik nu veel lastiger. Juist omdat ik lang heb getwijfeld wat is nu een juiste vervolg stap. Een combinatie van studie en echt een vak leren en betekenisvol kunnen zijn past bij mij.

Ja, een tip voor anderen? Uiteindelijk zit het toch in het doen. Jij moet de stoute schoenen aantrekken en in actie komen, met mensen gaan praten. Je voelt wel wanneer je ergens enthousiast over bent en wat je echt graag zou willen”.

 

Succes Ellen! De uitvaartbranche krijgt er een goede collega bij!

Namens Menskracht

Mariska

Van Deutsche Bank naar Buckaroo, van pak naar spijkerbroek en Nike’s

Jan Michiel: “Door de Talentencheck heb ik de puzzel weten te leggen. Kijk naar jouw puzzelstukjes, trek de tijd uit voor je onderzoek en ga netwerken!”

 

In februari 2018 begeleid ik Jan Michiel voor de Talentencheck in 1 dag. Wanneer ik hem spreek is hij sinds 2011 werkzaam voor de Deutsche Bank, waar hij verschillende functies heeft bekleed en nu in de functie van global projectmanager werkzaam is.

Jan Michiel kwam met een aantal vragen naar de loopbaandag toe, zoals: ‘Waar krijg ik nu eigenlijk energie van?’, ‘Welke stappen kan ik het beste ondernemen om mijn kwaliteiten te benutten?’ en ‘Hoe maak ik optimaal gebruik van mijn netwerk?’.

Als we terugblikken in wat hij in zijn oorsprong al deed, omschrijft hij: “Als kind was ik al ondernemend. Ik maakte dingen en verkocht dit aan de deur. Ik ben daarnaast rationeel en bereid me altijd goed voor”. Het ondernemende zie je terug in zijn CV, zoals; actief bij studentenverenigingen geweest, stage gelopen in Barcelona, vrijwilligerswerk gedaan in Zuid Amerika. Bij de Deutsche Bank mist hij het innoverende en informele. Ook is er flink bezuinigd, waardoor er weinig ontwikkelbudget is.

Op zijn DISC voorkeuren onderzoek scoort Jan Michiel hoog op C en deels op S, dit betekent voorkeur voor consciëntieus. Hij krijg veel complimenten over goede voorbereiding, kennis en kunde. Ook houdt iemand met een hoge C vaak van puzzels oplossen en complexiteit. Met het stabiel sociale (S), plant hij goed, organiseert en maakt hij contact met klanten. De D (dominantie) ligt net iets onder de lijn, hiermee zoekt hij uitdaging.

Aan het eind van de dag komen we bij de vertaling. Jan Michiel gaat op zoek naar bedrijven die ondernemende, informele MKB cultuur hebben, die agile werken. Ook wil hij een kijkje nemen in de foodindustrie en bij platforms die eten aanbieden en bezorgen.

 

Na de Talentencheck… wat gebeurde er toen?

Op 9 maart 2018 krijg ik een mailtje van Jan Michiel binnen: “Hi Mariska, nogmaals dank voor de zeer informatieve dag en de handvatten om nu verder te gaan. Heb inmiddels al een paar koffie dates achter de rug. Toevallig ga ik vanavond ook met een oud huisgenoot eten die zelf ook een soortgelijke stap heeft gezet een paar jaar geleden”.

Dik een jaar later, op 10 mei 2019, krijg ik het volgende mailtje binnen: “We zijn inmiddels ruim een jaar later, maar ik wilde je toch even een update geven. De zoektocht is namelijk geslaagd! Ben afgelopen februari begonnen bij Buckaroo (payment service provider) in Utrecht. Kleine club (werken 67 personen) met korte lijntjes, veel innovatie en goede positieve sfeer. Heeft wel even geduurd maar dan heb je ook wat. Ik ben met heel veel mensen koffie gaan drinken en heb verschillende gesprekken gevoerd bij zowel grote als kleine bedrijven. Maar wat er eigenlijk ook al uit testen kwam, pas ik beter bij een klein bedrijf. Wat ik nu doe is compleet het tegenovergestelde van Deutsche Bank. Heb er nog geen seconde spijt van. Ik dacht ik wilde je dat toch even laten weten.

Nogmaals dank voor het verslag en de hulp bij de zoektocht naar de volgende stap in mijn carrière. Met vriendelijke groet, Jan Michiel van Geuns”.

Naar aanleiding van zijn mail, vraag ik of ik hem mag interviewen en portretteren. Op 21 juni plannen we het interview. Jan Michiel vertelt direct: “Mijn werkplezier is weer teruggekomen, het is een klein informeel bedrijf en past veel beter bij dingen die ik belangrijk vind. Ik ben blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken”.

 

Over stoute schoenen aantrekken gesproken, hoe ben je te werk gegaan?

“Eerst heb ik heel breed gekeken”, vertelt Jan Michiel, “Zo heb ik bijvoorbeeld de foodbranche onder de loep genomen. Ook dingen tegenkomen zoals bijvoorbeeld je eigen vooroordelen helpen in je proces. Ik dacht bijvoorbeeld dat salaris een probleem zou worden van het groot bedrijf naar het MKB, maar dat bleek mee te vallen.

Met oud-huisgenoten gaan we nog jaarlijks naar Groningen. Daar gaf ik aan dat ik zo klaar was met de financiële dienstverlening. Een oud-huisgenoot van mij zette daar vraagtekens bij en gaf aan dat ik de hele branche niet hoefde af te sluiten, maar dat het verder kijken was dan de bankwereld alleen.

Ik ben heel veel kopjes koffie gaan drinken via mijn netwerk. Hier leerde ik van, ook door naar bedrijven te gaan waar ik ervoer, dit is het niet. Telkens werk je aan je eigen beeldvorming.

Het proces naar een nieuwe baan heeft al met al een jaar geduurd. De tijd nemen is voor mij waardevol gebleken, ook niet te snel genoegen nemen met wat op je afkomt! Ik ben erg kritisch geweest en heb mijn gevoel ingezet, ik ga niet een overstap maken puur om wat anders te hebben.

Wat me geholpen heeft is hier transparant over te zijn bij de Deutsche Bank. Die transparantie werd gewaardeerd, dat zorgde bij mij voor opluchting”.

 

Hoe ging je overstap?

“Dat weet ik nog goed” lacht Jan Michiel: “Ik begon bij Buckeroo op een vrijdag en het had flink gesneeuwd dus het was een uitdaging om er te komen. De eerste maanden kosten veel energie, na een maand of 3 zat ik weer goed in mijn rol.

Doordat het een relatief klein MKB bedrijf is, is de snelheid en slagkracht groot. Het is ondernemender en informeler. Precies wat ik graag wilde. Soms moet ik even alles laten vallen om te anticiperen op onverwachtste zaken, mijn agenda is nog steeds wel gepland, maar is niet meer zo voorspelbaar. Ik onderhoud veel contacten met andere bedrijven en bezoek seminars. Met de banken heb ik nu van de andere kant veel contact, mijn werkervaring maakt dat ik snel kan doorgronden en makkelijk samenwerk.

We hebben veel contact met elkaar. We lunchen iedere dag met elkaar en één keer per maand gaan we met iedereen die zin heeft zaalvoetballen. Vlakbij kantoor zit een fitnesschool waardoor je ook vaak met je collega’s gaat sporten. Wat ook heerlijk is, is dat ik in een spijkerbroek met Nike’s naar mijn werk ga. De pakken zijn inmiddels uit mijn kledingkast verdwenen!”.

 

Hoe kijk je terug op de Talentencheck?

“Nou.. allereerst bracht de Talentencheck in 1 dag mij dat alle puzzelstukjes bij elkaar kwamen tot een totaalplaatje. In eerste instantie was ik best sceptisch. Gaan we natuurlijk de hele dag van die testjes doen, dacht ik. Toch is alles uitgekomen. Wat voor mij echt belangrijk was zit nu in mijn nieuwe job!”.

 

Tot slot.. wat is je advies?

“Het advies aan anderen, met een soort gelijke situatie? Focus je niet te veel op bestaande vacatures! 80% is niet bekend. Kijk goed naar je netwerk, gebruik LinkedIn ook naar je 2^e en 3^e link en laat je introduceren. Neem tijd voor je zoektocht, net zo lang totdat het klopt. Ik voelde meteen dat het goed zat bij dit bedrijf! Besef ook de meeste mensen vinden het echt leuk met passie wat over hun werk te vertellen. Wees dus niet te snel bezwaard om een kop koffie te gaan drinken!”

 

Door Mariska Broekman

 

Onze eigen Young Professional in beeld

Over keuzes maken, onderzoeken, lef tonen en je hart volgen

 

Dit keer staat een Menskracht kanjer in het zonnetje voor een Loopbaanportret. Sinds twee jaar werkt Sasja bij Menskracht en sinds kort is ze begonnen bij Yarden. Hoe komt een Maatschappelijk Werk studente bij een Loopbaanbedrijf en een Uitvaartcentrum terecht? We vertellen deze keer het verhaal van Sasja Nas.

 

De eerste stappen

Sinds jonge leeftijd heeft Sasja er al plezier in om mensen te helpen. Tijdens haar vmbo-t koos ze de richting zorg en welzijn om vervolgens de opleiding maatschappelijke zorg op het mbo te doen. Op de leeftijd van 20 rondde ze deze opleiding af. Maar voor werken voelde ze zich nog te jong. Ze is toen gaan zoeken naar hbo opleidingen. Iets waarvan ze zei dat ze nooit had gedacht dat te gaan doen, en wat ook niet persé van haar werd verwacht thuis. “Best eng”, zegt ze daarover, ‘dat kan ik helemaal niet’ dacht ze daarover. “Maar”, zei ze tegen zichzelf, “ik probeer het een jaartje”. Een motto wat we vaker zullen tegenkomen.

Na een zoektocht in allerlei hbo studies werd het de opleiding Maatschappelijk Werk. Vier jaar later heeft Sasja weer een mooi diploma op zak. Wat nu? Op dat moment merkt ze dat er tijdens haar opleiding maar weinig momenten zijn geweest dat er is stilgestaan bij de vraag ‘Wat wil je na je opleiding gaan doen?’ Waardoor de richting die Sasja op wilde voor haar nog niet duidelijk was. Wel begon ze alvast met solliciteren via internet. Op een gegeven moment solliciteerde ze voor een functie in een sociaal wijkteam. “Niet dat ik dacht: dat vind ik echt keigaaf. Maar meer: dat kan ik wel.” Tegelijkertijd vroeg ze zich af, maar vind ik dat wel echt leuk? Het gevolg was dat er eigenlijk niks gebeurde.

 

Menskracht in beeld

Wel was ze ondertussen in contact gekomen met Mariska Broekman van Menskracht, tijdens een workshop voor het houden van intakegesprekken met toekomstige eerstejaars. “We raakten aan de praat en we ontdekten een gedeelde interesse: op zoek gaan naar wat iemand kan en hoe iemand dat kan gebruiken”. Talentontwikkeling. Dat was tegelijkertijd ook het thema waarop Sasja afstudeerde. Ongeveer een half jaar na haar afstuderen begon Sasja als Young Professional mee te bouwen aan het project Young Professionals van Menskracht.

Omdat ze nog steeds wel met de vraag zat ‘Wat vind ik echt leuk?’ besloot Sasja samen met Mariska de dingen die voor het project Young Professionals waren opgezet op zichzelf te projecteren. Voor een van de oefeningen was het de bedoeling dat ze opschreef wat ze zou willen ‘proeven’ in werkland en wat haar dromen zijn. Omdat Sasja een hele brede interesse heeft werd het een enorme lijst. Na alles opgeschreven te hebben en verschillende dingen weer weggestreept te hebben bleef er iets staan wat ze zeker de moeite waard vond om te onderzoeken; de uitvaartbranche.

 

Wat interesseerde je zo aan deze branche?

Ze zegt: “Het had vroeger mijn interesse vooral omdat het zo’n niet besproken onderwerp is. ‘Je moet het maar niet over de dood hebben want dat is eng, of spannend, of altijd verdrietig’, was het idee dat ik om me heen zag.” Terwijl medeklasgenoten het maar eng vonden, ging Sasja bijvoorbeeld voor een opdracht van school bij Monuta langs om er een rondleiding te krijgen. Ik heb het nooit echt eng gevonden. Mensen zeggen ook vaak: dat moet je maar kunnen. En dan denk ik: blijkbaar kan ik dat dan.” Wat spreekt haar nu zo aan in het werk binnen de uitvaartbranche? “Je kunt maar één keer afscheid nemen, dus dan is het aan jou de taak om dat zo goed mogelijk met deze mensen te regelen. Dat ik onderdeel mag zijn van zo’n kwetsbaar moment in iemands leven, vind ik heel erg mooi. En omdat ik van mezelf vrij rustig ben merk ik dat het simpele als er ‘gewoon’ zijn en mensen in hun emoties de ruimte geef die ze nodig hebben al genoeg is. Dat is voor die mensen blijkbaar waardevol en dan zijn ze dankbaar dat ik er ben. Dat vind ik mooi en dankbaar werk.”

 

Op onderzoek uit

Sasja ging op onderzoek uit. Niet persé om een baan te vinden maar wel om een completer beeld te krijgen van de uitvaartbranche. Mariska bracht haar in contact met iemand die ook een carrièreswitch naar de uitvaartbranche had gemaakt. En via, via kwam ze met nog een aantal anderen ook in contact. Ze zegt daarover: “Dat is grappig want als je er veel over praat dan kennen mensen ineens jan en alleman die ook bij een crematorium of een uitvaartcentrum werken”. Tijdens deze zoektocht zag ze een vacature voorbij komen voor een horecamedewerker in een uitvaartcentrum in haar woonplaats. Per toeval zag ze dat een kennis van haar op zijn LinkedIn had geplaatst als manager bij dat uitvaartcentrum te gaan werken. Ook hem benaderde Sasja en legde alle vragen voor die ze had. Ze werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.

 

Welke belemmeringen heb je overwonnen?

De uitvaartbranche is toch wel iets anders dan Maatschappelijk Werk. Zelf zegt ze hierover: “Dan heb je 8 jaar gestudeerd en ga je uiteindelijk iets doen waar je eigenlijk niks van af weet. Dat is best eng, maar ook heel leuk want alles wat je leert is nieuw.” Toch ziet ze haar opleiding niet als ‘verspilde moeite’. Ze zegt: “Als maatschappelijk werker heb ik ook vaardigheden geleerd voor dit beroep: de manier waarop je met mensen omgaat, en met hun emoties van verdriet tot woede. Je kunt een beetje inschatten hoe mensen reageren en ik weet hoe ik daar weer op kan reageren”. Tijdens het onderzoek merkte Sasja ook dat ze zich soms afvroeg of ze niet te jong was voor deze branche, of ze niet eerst meer levenservaring moest opdoen. Daardoor vroeg ze zich af of het wel nut had om te solliciteren. Toen één van degenen met wie ze contact had zei: “ik heb nog nooit iemand van jouw leeftijd gezien”, was dat, samen met het feit dat de sollicitanten voornamelijk personen waren die Sasja’s ouders of grootouders hadden kunnen zijn, een bevestiging van Sasja’s aanname.

 

Wat hielp haar om niet af te haken?

Opnieuw haar motto:’’ ik wil op z’n minst alles geprobeerd hebben’’. De sollicitatie verliep heel goed en het bleek dat ze juist op zoek waren naar verjonging van het team. Nu werkt Sasja al 4 maanden in het uitvaartcentrum.

 

Hoe combineer je het werk bij Menskracht, Yarden en je dans?

Al sinds haar 12e is dans een rode draad door Sasja’s leven geweest. In eerste instantie gewoon erbij. Maar sinds ze danst met haar huidige danspartner zijn de doelen serieuzer geworden. Na haar opleiding besloot Sasja dat dansen sowieso in haar leven moest blijven.

 

Waar zou je naartoe willen?

Wanneer ik Sasja nu de vraag stel wat ze zou willen, heeft ze dat heel goed voor ogen. Bij Menskracht hoopt ze nog iets meer inhoudelijk met het project Young Professionals aan de slag te kunnen gaan. Wat betreft het werk in de uitvaartbranche lijkt uitvaartverzorger haar heel mooi werk. Maar dat vraagt een flexibiliteit die Sasja op dit moment niet zou kunnen combineren met de andere dingen in haar leven. In het crematorium in Beuningen zijn naast de horeca nog veel andere taken te doen. Daarom heeft ze zich nu ten doel gesteld om elke taak te leren uitvoeren, van rouwbezoek tot de verzorging van overledenen, tot het ondersteunen van een dienst in de aula. Maar ook de rol van floormanager spreekt Sasja wel aan. Daarnaast is Sasja op het gebied van dansen druk bezig met haar bucketlist. Zelfs zo druk dat ze bijna alles wat ze ooit wilde bereiken in de dans al heeft gedaan of op de planning heeft staan. Misschien een volgende professionelere stap? Dat zou mooi zijn, maar ook wel spannend. Wat als dat succesvol wordt?!

 

Wat heb je geleerd en welke tip wil je anderen geven?

“Eén heel duidelijk ding dat ik geleerd heb is om te vertrouwen op mijn onderbuikgevoel; als het goed voelt dan zal het iets betekenen. Ik ben goed in beren op de weg zien dus ik had makkelijk kunnen denken: van de uitvaartbranche wist ik niet veel af, dus dat is niks voor mij”. Dus opnieuw terug naar haar motto: ‘ik ga het proberen, want dan heb ik er in ieder geval alles aan gedaan’. En welke tip zou je voor iemand anders hebben? “Blijf zoeken naar wat zou je eigenlijk willen. Schrijf het eens op papier, want dan wordt het concreter. Ga vanuit daar op onderzoek uit. Er is zoveel mogelijk, vaak meer dan je denkt. En blijf erover praten. Ik kende niemand in de uitvaartbranche en ineens kende ik heel veel mensen.”

 

 

Op naar mijn hartenwens

“Ik dacht dat ik niet geschikt was voor werken” maar kwam “via een omweg bij mijn hartenwens’’

 

Als ik Marjolein bel voor de intake spreek ik met een spontane en open vrouw. Iets wat ze tijdens de Loopbaandag ook veelvuldig laat zien, naast haar rustige en zachte karakter. Marjolein heeft de uitnodiging “kom lekker als je zelf, het is een informele dag waarin we kijken naar wat jou past” ter harte genomen en ze lacht als ze wijst op haar informele kleding. “Bij de bank zie ik er heel anders uit”. Wat wil Marjolein terugzien tijdens de dag? Kijken naar wat ze kan en sparren over ideeën die ze heeft.

 

Stappen in haar loopbaan tot nu toe

Wanneer we Marjoleins loopbaan tot nu toe onder de loep nemen blijkt haar diversiteit kenmerkend. Na de havo haalde ze haar propedeuse bij Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Toch trok het terugkerende karakter van de problematiek van maatschappelijk werk haar niet en besloot ze te stoppen met die opleiding en een jaar naar het buitenland te gaan waar ze onder andere een taalcursus Spaans in Spanje volgde. Na een jaar keerde ze terug naar Nederland en besloot ze de opleiding Hogere Hotelschool te doen, die ze in 2006 afrondde. Tijdens die opleiding liet ze al haar ondernemende en avontuurlijke kant zien toen ze een stage deed in het Hilton Hotel in Parijs en na de studie kort werkzaam was als nachtreceptioniste in Oestgeest. De opleiding Hogere Hotelschool inspireerde haar en bracht haar dichter bij haar droomwens: “Ik wilde graag een Frans kasteel omtoveren tot een B&B”.

 

In 2010 kwam Marjolein via via bij de Rabobank binnen als verkoop- en service adviseur. Terugkijkend zegt ze: “Ik hoor eigenlijk niet thuis binnen de bank. Toen ik 30 werd ging ik pas nadenken over wat IK eigenlijk wilde. De functie Bedrijfsadviseur was veel te cijfermatig. Mijn leidinggevende spotte dit en bood me mijn huidige functie, assistent starters coördinator, aan. Hier vond ik creativiteit, vrijheid en flexibiliteit. Ik mocht ontdekken waar ik goed in ben. Ben er achter gekomen dat ik beeldvorming erg leuk vind. Grafisch oog. Ik zou eigenlijk gaan ondersteunen, maar het bleek dat ik de creatieveling was. Ik bedenk veel, regel veel lokale evenementen (bijvoorbeeld startersborrels, netwerken, inspiratie) van spreker tot website, van film tot locatie. Dit geeft enorme vrijheid. Ik dacht dat ik niet geschikt was voor werken, totdat ik op deze functie kwam!’’.

 

Wat bracht de LBC Marjolein

In één woord: helderheid. Met name de uitkomst van de DISC gaf Marjolein helderheid over de spagaat die ze soms voelt. Aan de ene kant wil ze vrijheid, avontuur en vernieuwing. Aan de andere kant is ze zorgzaam, vindt ze een veilige haven en stabiliteit belangrijk. Dit laatste remt haar soms af om dingen te ondernemen die eigenlijk heel goed bij haar passen. Wanneer we deze voorkeuren combineren komen we tot de conclusie dat een functie van de combinatie van regelen, (ver)zorgen, mensen verwennen, het naar hun zin maken, niet te veel gedoe, een omgeving waar je jezelf mag zijn die uniek en warm is en nieuwe ideeën bedenken, perfect bij Marjolein zou passen. Marjolein beschikt over een goed vermogen om te beslissen maar worstelt nog wat met de overtuiging ‘wat zullen anderen hiervan denken?’. Een mooie conclusie die ze zelf trekt die dag: “Ik moet meer geloven in waar ik goed in ben en dat ik best wel mooie dingen kan doen. Dan vallen de belemmeringen weg en dan denk ik: hè, hè”.

 

Wat gebeurde er na de LBC?

Afgelopen september kreeg ik een mail van Marjolein met de strekking: “Je hebt me destijds geadviseerd om de richting coaching op te zoeken. Hoewel een eye-opener moest ik denk ik erg wennen aan het idee. Redelijk eigengereid (en zoals jij al voorspelde) heb ik eerst een opleiding richting marketing communicatie gedaan. Heel passend bij wat ik deed, maar niet waar ik het gelukkigst van word. Na veel nadenken en gesprekken met mensen uit mijn directe omgeving kom ik toch bij coachen uit. Ik zou graag een dag met jou mee willen lopen’’.

 

Op 1 november spreken we af om te sparren. Het is erg leuk elkaar weer te zien. Marjolein wil graag coachen en na een tijdje zegt ze: “Eigenlijk wil ik iets met homeopathie en coaching. Het interesseert me al jaren maar ik zie op tegen de lange studie”. We zetten de plussen, minnen en de inhoud op een rijtje. Bij coaching opleidingen merk ik dat Marjolein minder enthousiast reageert dan bij homeopathie. Marjolein vertelt dat ze nogmaals een kijkje gaat nemen.

 

Niet veel later, op 10 november krijg ik een appje: “Ik ben aangenomen op de opleiding klassieke homeopathie!! Stuiterend naar huis. Voelt goed. Dankjewel voor het meedenken’’.