Vandaag zet ik het zonnetje in het zonnetje 🌞
Want het weer en de seizoenen hebben nogal invloed op ons. En wat is het dan toch fijn om ’s morgens op te staan en het zonnetje door de ramen zien schijnen.

Maar ook zet ik jou graag in het zonnetje, want jij bent vandaag aanzet.
Ga je vandaag aan het werk of heb je nog vakantie?
Het maakt eigenlijk niet uit. Als je even stil staat bij deze mooie nieuwe dag, kan er toch eigenlijk niks meer mis gaan?

Ik daag je uit de dag vandaag te beginnen met stilstaan en dankbaar zijn.
Dankbaar is een woord welke steeds vaker naar voren komt is mijn idee. Maar hoe ben je nu dankbaar?
Je kijkt dan naar jouw leven op dit moment en kijkt wat je wél hebt en richt daar je aandacht op.
Dankbaarheid richt ze op de positieve emoties waardoor de negatieve emoties op de achtergrond treden.

Ik ben vandaag dankbaar voor het zonnetje en het gezellige gefluit van de vogeltjes.
Dat ik werk mag doen met mooie mensen om mij heen en ik met volle energie de dag mag beginnen.

Waar ben jij dankbaar voor?

Menskracht is altijd opzoek naar mooie mensen die iets kunnen toevoegen binnen coaching.
Fenna, van Vinca is er hier zeker één van! Zij gebruikt de natuur als spiegel.

Als Menskracht’ers mochten wij gaan ervaren bij en met Fenna wat het was om bij haar een opstelling in de tuin te gaan doen.
Want er zijn in het leven genoeg uitdagen, je ervaart stress of problemen binnen werk of relatie.
En dat zijn dé momenten om eens te kijken welk verlangen hieronder ligt.

Op zoek naar jouw zielsverlangen.

Dat is iets heel moois en spannends tegelijk! Maar wat is het toch waardevol om te kijken hoe je het beste uit jezelf kunt halen en je kunt gaan ‘bloeien’ zoals Fenna dat zo mooi zegt.

Ook ik mocht bij Fenna langs gaan om te ervaren…
Met mijn aantekeningen van toen naast mij deel ik graag mijn ervaring met jullie;

Na meer dan een uur rijden, kwam ik in alle vroegte en vrieskou aan in Olst.
Een doodlopende weg met veel groen om me heen parkeerde ik ergens de auto. Even mijn schoenen wisselen, want tja: koud en blub…

Fenna kwam me al tegemoet lopen.

Ik had veel over Fenna gehoord. Haar werk klonk altijd zo ontzettend interessant, maar ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik sta altijd  wel open voor dingen die je mind eigenlijk voorbij gaan, hoe is dat voor jou?
Lees deze blog alleen verder als je open staat voor dat wat jouw hoofd niet perse kan begrijpen alsjeblieft 😉

We liepen samen naar het huisje vooraan het pad. Binnen aangekomen was het er heerlijk warm. Geen stroom, wel een fijne open haard die meteen voor zowel letterlijke als figuurlijke warmte zorgde.
Bij Fenna voel je je namelijk meteen thuis!

Na een praatje, een kopje koffie met een koekje gingen we aan de slag.
Ik kreeg een kladblok in mijn handen en een pot met potloden. Aan de ene kant mocht ik schrijven hoe mijn leven, nu op dit moment, eruit ziet. Al het mooie, fijne, minder fijne en de lelijke kanten in mijn leven. Aan de andere kant van het vel mocht ik beschrijven wat ik het allerliefst zou willen in en met mijn leven. Dit opschrijven was niet zo moeilijk. Maar met al die beren die ik op de weg zet, deed het lijken alsof het compleet onrealistisch was wat ik opschreef.

Nadat we het besproken hadden gingen we, goed ingepakt, de tuin in.

Ik kreeg 2 leren stippen in mijn handen, zo groot als pizzabord en de opdracht was simpel. Leg 1 stip neer op een plek die jouw leven op dit moment laat zien en 1 stip leg je neer op een plek die past bij hoe je jouw leven graag zou willen.
Dit is het eerste moment waar je hoofd simpelweg niet bij kan. Als je er heel goed over nadenkt (wat ik niet aanraad te doen😉) dan zou je me voor gek kunnen verklaren. Daar stond ik dan met 2 stippen in mijn hand, in een tuin waar het ook nog eens ijskoud was.

Maar zoals ik al zei, op gevoel gebeuren er soms magische dingen. Ik liep een rondje door de tuin en zag zoveel moois, boerenkool, mooie planten, struiken en een uitzicht waar je u tegen zegt.
En ineens wist ik het. De eerst stip kon ik neerleggen en zo ook de tweede.

Samen met Fenna ging ik naar de stippen toe. Ze vroeg me om op de stip te gaan staan. Moment nummer twee om niet na te denken maar te doen. Ik stapte op de stip, stond er niet heel stevig op en merkte dat er een enorme struik voor m’n neus stond. Zo één met lange takken, de hoogte in, zonder blad. Je kon er doorheen kijken maar het maakte het zicht niet echt geweldig.

Fenna stelde mij wat vragen en ineens bedacht ik mij: Dit is precies hoe mijn hoofd er nu aan toe is. Ik zie bijna letterlijk door de bomen het bos niet meer. En gek genoeg, als ik was omgedraaid, dan had ik een heel mooi, open uitzicht gehad. Maar nee, ik koos er voor met mijn neus richting te struik te gaan staan zodat ik niks moois meer kon zien. Hoe ironisch.

Oke, even genoeg over de stip van ‘het nu’. Ik keek er naar uit om naar de stip te gaan die, dacht ik, stond voor mijn geweldige, perfecte leven in de toekomst!

Niks bleek minder waar.. Aangekomen bij de tweede stip werd ik er niet bepaald vrolijk van.

Ik had de stip flink verstopt in een prieeltje, helemaal begroeid met klimop. Fenna vroeg me om ook op deze stip te gaan staan.. Uhhh nee dankje, was mijn antwoord.
Moment nummer drie die je mind voorbij gaat. Hoezo nee? Stel je niet zo aan en ga gewoon op die stip staan, zou je kunnen denken. Maar nee, alles in mij wilde niet op de stip gaan staan…

En omdat Fenna een prof is in haar werk, kwamen we met vragen en het bekijken van verschillende perspectieven erachter dat dit de stip was hoe een bepaald iemand in mijn omgeving naar mij keek.
Niet op de voorgrond, doen wat andere willen wat ik doe, geen geloof in mijzelf, denken dat de ander beter weet wat goed is voor mij.

Een beetje beduusd van het feit dat dit dus niet het leven is wat ik wil… Maar wat dan wel?
Gelukkig had Fenna nog een aantal stippen voor mij. Drie stippen die ik over de tuin heen mocht verspreiden, puur op gevoel, geen idee wat het zou brengen of betekenen.

De drie stippen hebben mij het volgende laten inzien:

– Het talent wat ik als kind had, maar weggestopt had, mag ik weer gaan gebruiken

– Ik heb de keus! Over alles!

– Mijn zielsverlangen: Vrijheid!

Ben je benieuwd wat het mij opgeleverd heeft? Houd dan de blog van volgende week in de gaten!
Mocht je interesse hebben in loopbaancoaching in combinatie met een opstelling, dan mag je natuurlijk altijd even contact opnemen.

Een van de dingen die Menskracht belangrijk vindt is duurzame inzetbaarheid. Een woord datbreed geïnterpreteerd kan worden. Maar wij verstaan daaronder: talenten optimaal benutten, gezond en met plezier werken, nu en in de toekomst.

Waarom wij deze module hebben toegevoegd aan ons “loopbaanoachingsassortiment”?
Als je het ons vraagt mogen we vaker stil staan bij onderstaande vragen:

Grip op je werk en je leven, dat klinkt toch goed? Toch lijkt het soms door onze vingers te glippen. Wil jij wel eens de balans op maken wanneer het gaat om je eigen duurzaamheid voor nu en de toekomst? Ben je zoekende naar waarom je je werk niet meer zo leuk vindt? Of merk je misschien dat op maandag alle energie van de week al is weggelekt?
In deze module maken we de balans op voor zaken waar je zelf invloed op hebt. Jij krijgt weer het stuur in handen!

Ben jij benieuwd wat deze module voor jou kan betekenen? Neem dan vrijblijvend eens contact met ons op.
Maar houd vooral onze LinkedIn pagina en website in de gaten, want daar komt snel meer informatie op te staan!

Op 2 maart ben ik de buurt gaan wandelen omdat het gewoon heel erg mooi weer was…
Ik kwam deze bloemen in knop tegen en was benieuwd: hoe lang zou het duren voordat ze uit zouden komen?
Zonder ook maar enig idee waarvoor ik dit wilde gebruiken maakte ik er een foto van.
Elke keer als ik er langs kwam keek ik even of ze al open waren. 
Maar heel lang bleven ze in hun knop.

Precies drie weken later ben ik met de auto gestopt om er opnieuw een foto van te maken. En ineens bedacht ik mij:
Dit komt zo overeen met de dingen wij allemaal graag anders zouden willen zien in ons (werkende) leven.

Als je het idee hebt om van baan te veranderen dan is dat idee er niet op een of andere dag.
Vaak gebeurt er iets waardoor je tot het besef komt dat er iets moet veranderen. En dan sluimert het vaak een tijd voordat je in actie komt.
Wanneer je dan echt besluit in actie te komen dan gaat het vaak erg snel. Je bloeit er van op!

Over bloeiers hebben we eerder een blog geschreven, maar de vraag nu is: Hoeveel tijd geef jij jezelf om te gaan bloeien?
Deze bloemen hadden er blijkbaar 3 weken voor nodig. Misschien omdat ze in de schaduw stonden of om andere redenen.
Welke omstandigheden gun jij jezelf? Zoek je hulp of doe je het alleen? En wat zou dat betekenen qua tijd?

Moet er acuut iets veranderen? Misschien ben je dan wat laat in actie gekomen.
Of heeft het geen haast waardoor je alle tijd kunt nemen om te onderzoeken welke baan het beste bij jou past?

Er zijn zoveel omstandigheden te benoemen, maar één ding hebben ze gemeen: It takes time!