We hebben al een aantal blogs gewijd aan de samenwerking met Fenna Janssens die verder gaan dan gesproken woorden. Ze doet haar verhaal over zintuigenleer. Nu blijkt dat we niet maar 5 zintuigen maar zelf 12 hebben! Ze schreef een erg interessant stuk hierover wat we graag met je delen. De titel…

…Zin in je team!

 

Een jaar geleden heb ik een enorm boeiend gesprek gehad met Iris Bakker. Iris is bouwkundige en omgevingsdeskundige. Ze vertelde hoe ze geïnspireerd was geraakt door de zintuigenleer vanuit de antroposofie en hoe deze leer steeds meer neurowetenschappelijk wordt onderbouwd. Deze zintuigenleer kent geen 5,  maar 12 zintuigen, die je in de loop van je kindertijd ontwikkeld. De eerste vier zijn gericht op het ervaren van je lichaam, de volgende vier op het ervaren van je omgeving en de laatste vier op de sociale contacten.
Ik voelde direct dat er bij mij een lading kwartjes vielen. Opeens wist ik waarom het coachen in de tuin zo effectief is. Natuur prikkelt je zintuigen zonder dat je overprikkelt raakt. En die zintuigen stellen je in staat om jezelf veel beter te leren kennen. Ze stellen je letterlijk open voor zowel jezelf, je omgeving en elkaar.

Enthousiast geworden ben ik me verder gaan verdiepen en ben ik gaan experimenteren. Al doende ontdekte ik dat het bewust worden van je zintuigen enorm veel doet wanneer je het lastig vindt om grenzen aan te geven. Grenzen aangeven kan je leren als trucje, maar uiteindelijk val je toch weer terug in je oude grenzeloosheid. Door het activeren van je zintuigen ga je voelen waar je grenzen liggen, wat van jou is en wat van de ander. Uiteindelijk gaat het aangeven van grenzen dan veelal als vanzelf en ga je merken dat jezelf begrenzen juist zorgt voor een beter contact met anderen.

In het werken met teams leveren zintuigen een belangrijke toegevoegde waarde. Ze zorgen dat denken en voelen bij elkaar komen. We denken vaak dat we met onze ratio van alles kunnen oplossen, maar veel problemen en daarmee ook de oplossingen, liggen op gevoelsniveau. Met het samenbrengen van denken en voelen gaat er voor veel teams een wereld open.

Zintuigen maken ook  dat je niet om het hier en nu heen kunt. Op het moment dat je bewust een bloem ruikt, ben je niet meer met je gedachten bij je werk voor morgen. Ideaal dus om teamleden even los te laten komen uit de waan van alle dag. Tegelijkertijd kunnen zintuigen je in contact brengen met onbewuste informatie uit het verleden, zodat je patronen kunt leren herkennen. Tot slot geven ze ook richting aan je toekomst. Het heten niet voor niks zintuigen; het zijn werktuigen die ondersteunen bij het vinden van jouw zingeving.

Ieder zintuig doet bovenstaande dingen op een eigen wijze. Zo helpt tastzin je bij het voelen van je grenzen en zelfbewegingszin (het van binnen voelen dat je beweegt) geeft je richting. Geurzin ondersteunt je bij het vormen van oordelen en haalt herinneringen makkelijker op in je geheugen. En ieder zintuig geeft zijn eigen mogelijkheid om systemisch werk en coaching te verdiepen.

Het inzetten van zintuigen doe ik tegenwoordig eigenlijk altijd. Soms heel expliciet door echt met de zintuigen te experimenteren en te oefenen om van daaruit nieuwe wegen te ontdekken. Een andere keer is het een toevoeging op systemisch werk. In alle gevallen levert het invalshoeken en inzichten op die je vooraf nooit had kunnen bedenken.

Zoals vorige week aangegeven gaan we deze week in op de allereerste keer dat Vinca en Menskracht gingen samenwerken om een team op een andere manier te coachen. We laten zien welke impact dit had voor het team.
Ik interview Fenna Janssens van Vinca en Mariska Broekman van Menskracht!

Weet je nog hoe je tot de eerste samenwerking kwam?
Mariska geeft aan: “Ja zeker! Ik zat bij een klein team in Apeldoorn, in de sociale sector. De leidinggevende vroeg of ik een ‘samenwerkingsworkshop’ kon geven, omdat ze uit een fusie bij elkaar waren gekomen. We gaan dan altijd in gesprek met de mensen zelf. Zij waren recent, verplicht samengevoegd en deelden de grote passie om hun doelgroep zo goed mogelijk te helpen.
Maar je merkte direct al dat de moeizaamheid zat in de eenheid van de samenwerking, het samen in een nieuw jasje naar buiten te treden. Er waren nog twee logo’s bijvoorbeeld. Daar ‘’zat’’ wat, iets wat je net niet beet kon pakken en ergens op de onderstroom toch een grote rol speelde.
Toen wist ik direct… Als we binnen deze (kantoor)muren blijven zitten gaan we geen stappen maken, er moet iets anders gebeuren! In zo’n geval sluit ik altijd even mijn ogen en komt er iets op vanuit mijn intuïtie. Fenna kende ik al een paar jaar vanuit SIS in Biz (vrouwelijke ondernemers die elkaar helpen met groeiambitie) en ik geloofde in haar manier van systemisch werken. Volgens mij hebben we dat te doen, dacht ik toen! Dus ik polste Fenna en toen het team. Het was unaniem ja! Ze wilden graag in een andere omgeving samenkomen om hun samenwerking, op een andere manier te bekijken. Daar stonden ze juist open voor!’’

Fenna, weet jij nog wat er gebeurde bij jou in de tuin?
Fenna vertelt hierover: “Dat weet ik nog wel ja. Nadat we de teamleden eerst hadden laten landen in de tuin, zijn we aan de slag gegaan. Eerst gingen ze voor zichzelf formuleren wat hun verlangen was voor dit team. Vervolgens kregen ze allemaal twee stippen mee. De ene kleur stond voor waar ze nu stonden en de tweede kleur stond voor het door hen benoemde verlangen. Deze twee stippen mochten ze voor zichzelf een plek geven in de tuin en vervolgens ging ieder voor zich het pad lopen richting hun eigen verlangen. Die ‘eindstippen’ lagen ver uit elkaar: zowel letterlijk in de tuin, als in het huidige werk. Het lopen naar het verlangen maakte allerlei emoties los. Ze stonden uiteindelijk elk op hun eigen stip, deels zelfs uit elkaars zicht. Iedereen bleef staan en Mariska en ik hebben het midden tussen hen bepaald en daar hun derde kleur stip neergelegd: in een greppeltje. Dit punt stond voor hun gezamenlijke verlangen. Elk van de teamleden ging daar bewust naar op weg. En toen stonden ze daar, om zich heen te kijken wat er ontstond…”

En waarom was het zo’n mooi traject?
Mariska zegt: “Het moment dat ze met elkaar in die greppel stonden, elkaar verbaasd en toch ook opgelucht aankeken, zeiden ze: ‘’Jeetje, wat nemen wij eigenlijk weinig ruimte in. Wij kunnen wél samenwerken, maar dit ligt bestuurlijk!’’ Samen besloten ze dat dit niet het eindpunt was, maar dat ze een eindje op weg waren geholpen. Op het eerste gezicht niet de mooiste plek, maar ze zagen er wel veel mogelijkheden. Hier konden ze zelf mee aan de slag en de dingen doen die zij belangrijk vonden.”

Wat gebeurde er nu eigenlijk tijdens deze opstelling in de tuin?
Fenna vertelt hierover: “De verdeeldheid in het bestuur kwam terug in dit team. Op deze manier zie je vaak patronen terugkomen in allerlei lagen van organisaties. In dit geval had je veel kunnen blijven investeren in teambuilding, zonder dat wat op zou lossen. Het doorzien van het zogenaamde parallelle proces gaf dit team de handvatten om patronen te doorbreken.

 

Dit team verkreeg voldoende inzicht na 1 tuinsessie!
Een hoop gezwoeg bespaard gebleven…

 

Teams die vernieuwing niet oppakken, medewerkers die op eilandjes werken, een hoog ziekteverzuim en een groot verloop in personeel. Allemaal signalen dat het binnen jouw organisatie niet stroomt. Je zoekt naar manieren hoe dit anders kan. Om je medewerkers en daarmee de organisatie tot bloei te laten komen is het nodig om je niet blind te staren op de signalen. Beschouw ze als boodschapper van wat er echt aan de hand is. 

De tekst op de site van onze samenwerkingspartner Fenna Janssens omvat eigenlijk alles. In de afgelopen jaren heb ik goede ervaringen opgedaan met combinatietrajecten met Fenna. Voor teams, die wat anders willen dan praten binnen de vier muren, biedt Menskracht in samenwerking met Vinca een andere manier; de tuin als metafoor. Met symbolen laten we de behoeften en de uitdagingen van het team door het team zelf zichtbaar maken. Door deze andere manier van kijken draaien we niet rondjes in de problemen van alledag, maar gaan we naar de lagen die eronder liggen. Hierdoor kunnen duurzame oplossingen tot stand komen.

Als er niet gekeken wordt naar wat er echt aan de hand is, zullen op andere plekken in de organisatie opnieuw problemen ontstaan. Daarom kijken we een laag dieper. 

Naast het aanbieden van andere vormen om tot een prettige samenwerking te komen ervaar ik de plek ook als een verademing. Er is letterlijk meer lucht en meer zicht. Mensen ontspannen, lachen meer en ontstaan er automatisch nieuwe ‘samen zijn’ patronen.

Het interessante is: het is concreet, maakt complexe zaken weer simpel én het is en super praktisch. Want dat doet de natuur als metafoor. Een mooie helpende spiegel!

De komende weken nemen we je hier verder in mee….
Zo delen we nog een keer onze eigen ervaringen op individueel niveau, gaat Fenna wat nader in op wat er met je zintuigen gebeurt en vertellen we over een team waarmee we samen hebben gewerkt.

Opgemaakt door Mariska

Mariska neemt jullie mee in de teamcoaching waar zij mee werkt, uitprobeert en ervaart.

Hoe fijn is het om nieuwe vormen te mogen uitproberen? Vormen die weer lucht geven?
De komende weken nemen we jullie in deze blog mee in onze praktijk. Nieuwe vormen die we uittesten met teams. 

In onze maatschappij vullen we nog steeds veel van onze tijd met praten. Praten om te informeren, praten om te creëren, praten om te verbinden, uit te leggen, begrip te krijgen etc. Lang leve de taligen! Zij die durven te praten en hun stem durven laten klinken. Maar… levert dit wel het gewenste resultaat op? Kom je met praten er altijd uit? Of draai je in rondjes?

En als je geen prater bent? Als dat niet direct jouw stijl is om je te uiten, hoe dan? Een gemiste kans voor diegene zelf, maar ook voor het team die een stem niet hoort? Of, een gemiste kans omdat we de variatie aan werkvormen en een andere omgeving niet inzetten? Als je liever 1 op 1 praat en niet in een heel team, hoe weet de rest dan wat jij graag wilt en kan? Of als je met elkaar in hardnekkige patronen blijft hangen waardoor vooruitgang stagneert?

Het begint met de wens het anders te mogen doen. En dan het vervolgens DURVEN te doen. Bij mij kwam de wens op niet altijd tussen de gebouwen te moeten werken. In ruimtes waar je net niet lekker kan bewegen, maar  die wel functioneel zijn. Of een keurige ruimte in een stijve hotel zaal waarbij mijn energie al snel weglekte.

Bij Menskracht zijn we wat dat betreft een reizend gezelschap. Met onze harde kern van Menskracht ontmoeten we elkaar het liefst buiten. Dan zitten we in Deventer, dan in achter Nijmegen, dan weer in Zwolle. We combineren met het nuttige met het aangename en doen het werkoverleg wandelend. Soms in het bos, soms langs de Waal, de IJssel…. We ademen lucht in. Vertragen, verbinden…

 

Het voelt meer als uitje dan als werk. Daar zijn we blij om. Het kan ook binnen onze organisatie. Is dat luxe? Best wel. Maar ook een keuze die we maken. Om soms niet efficiënt te zijn maar de tijd te hebben, waardoor we juist wel weer efficiënt zijn. De natuur is zo’n andere vorm die je steeds vaker ziet, omdat je meer zintuigen gebruikt. De natuur dient als metafoor, als spiegel en daardoor krijgen we weer ruimte in ons hoofd, associëren we vrij en komen we met andere verbindingen en ideeën terug. Hierdoor worden de beste ideeen en producten geboren. Dit doe ik ook in samenwerking met Vinca in Olst. Waar de tuin een rol speelt in systemisch werk.


Uiteraard testen we dit dan eerst zelf uit. Door zelf een vraagstuk in te brengen of samen op pad te gaan met een aantal uit ons Menskracht team en waar we op tour beurt onze expertise met elkaar delen.

Mariska in samenwerking met Sasja

 

 

Hoe het ooit begon…

Vijf jaar geleden startte Sandra, als net afgestudeerde toegepaste psycholoog, als Office Manager bij Menskracht. Daarvoor deed Sandra bij Menskracht al een afstudeeronderzoek. Mariska merkte dat ze door de drukte steeds minder tijd had voor de administratie. Het was tijd om het uit te besteden en ze zag de talenten die Sandra had. Ze wist al veel over het bedrijf Menskracht, er was een goede klik, vanuit haar opleiding had ze goede gespreksvoering geleerd en Sandra kon door haar hoge C (vanuit DISC Consciëntieus) nauwkeurig en gestructureerd werken. Sindsdien hebben Mariska en Sandra samen enorm veel opgezet! En heilig is toch wel geworden ‘Het Handboek’. Letterlijke alle informatie staat daarin mocht iemand ooit Sandra moeten vervangen. Dat kwam dan nu erg goed van pas!

Waarom nu deze switch naar een nieuwe Office Manager?

Omdat Sandra een switch heeft gemaakt in haar werk. Ze is binnen het Regionaal Mobiliteitsteam gaan werken als loopbaancoach en doet ook steeds vaker een module als Talent in Kaart. Dit alles was niet meer te combineren met het werk als Office Manager. Het werd tijd om het stokje over te dragen. En donderdag 30 maart was het dan zover. Sandra en Mariska gingen voor het eerst samen met Mirthe aan de slag. Maar werk je bij Menskracht dan wordt er veel aandacht besteed aan een warm welkom! Leuk om daar een stukje over te schrijven dus interviewde ik Sandra en Mirthe.

Meet Mirthe
Mirthe Grobbée, 23 jaar en aan het afstuderen aan de opleiding Toegepaste Psychologie op Saxion Hogeschool. Hierin heeft ze de hoofdstroom Gezondheidspsychologie gedaan. Ze zegt hier grappig genoeg over: “Ik heb daar in het begin voor gekozen omdat ik niet in die hele arbeidsmarkt wil, maar daar ben ik nu wel op teruggekomen”. Als minor heeft zij Prestatie Psychologie gedaan. Dit vond ze interessant omdat ze er zo achter kwam hoe mensen het meest uit zichzelf kunnen halen, door te focussen op wat ze wél kunnen. En niet afhaken op iets wat ze niet kunnen en daarmee denken; ik ben niet goed genoeg. In haar stage heeft ze het voortgezet onderwijs ervaren en leerlingen gecoacht als het ging over plannen, gepest worden, problemen thuis. Eigenlijk heel breed en met alles konden ze bij Mirthe terecht. Op dit moment is zij nog met haar afstudeerproject bezig op Landsteden MBO die gaat over studiestress. Dat is ze deeltijd gaan doen omdat ze ook alvast een stapje wilde maken naar het vakgebied waar zij straks aan de slag mag gaan. En hoe ’toevallig’ was het dat zij juist de vacature van Menskracht in haar mailbox voorbij zag komen…
Waarom Mirthe onze vacature zo aansprak?
De informele werkwijze, flexibiliteit in werktijden en intake gesprekken mogen gaan doen zodat ze al haar kennis en kunde kan gaan toepassen in de praktijk.
Haar droombaan: Een zorgboederij voor jongvolwassen opzetten. In combinatie met paardencoaching, want Mirthe is een echt paardenmeisje!

Mijn eerste vraag aan Sandra was: Hoe is het voor jou om het stokje over te dragen?
“Hmm, dat was toch wel een momentje van reflecteren. Zo van; oja, vijf jaar geleden hadden we eigenlijk nog helemaal geen office en nu vijf jaar laten staan we ineens hier. Er is een heel handboek met hoe wij de dingen aanpakken. Maar ook het besef dat we als Menskracht zoveel groter zijn geworden dan het destijds was en dat is leuk om te zien! Maar heel eerlijk merk ik de laatste tijd ook wel dat ik eraan toe ben. Er was gewoon een hele drukke periode waarin ik inhoudelijk en administratief werk moest gaan combineren. En toen merkte ik pas dat de administratie meer van mijn tijd opslokte en dat wil ik niet meer.

Het is tijd voor meer inhoudelijk werk en dus ook tijd om stokje door te geven

Ik heb daar ook echt wel even over nagedacht over hoe vind ik dat dan verder? Ik heb gewoon heel veel vertrouwen in Mirthe, dus ik denk dat dat heel erg goed gaat komen. Maar als ik het straks dan ineens het werk niet meer hoef te doen besef ik mij ineens dat ik niet meer “onmisbaar” ben en iemand anders “mijn werk” gaat overnemen. En dat is niet erg want ik wil graag dat inhoudelijke werk doen, maar ik verlaat daarmee wel een beetje zekerheid voor mijn gevoel. Vooral het werk wat ik deed was er altijd, maar mijn inhoudelijke werk is meer projectmatig en net wanneer iemand zich aanmeldt. Daarom blijf ik ook nog wel wat financiële administratie doen, dat geeft me dan toch wat rust.”

Wat maakt dan toch dat je die stap hebt gezet?
“Ik haal gewoon veel meer energie uit de gesprekken die ik met de mensen voer, daar kan ik zo blij van worden! En dat heb ik dan weer niet met de administratie. Het is fijn dat alles in orde is, daar word ik dan ook wel blij van maar niet zó blij. Het doet me goed om mensen verder helpen.”

Mijn conclusie; het stokje overdragen is helemaal oke, want gesprekken voeren met kandidaten is ook heel fijn. Maar hier zoek je de onzekerheid wel een beetje op, maar dat is het zeker wel waard.
Sandra zegt hierover: “Nou, ik heb een hele hoge S in mijn DISC profiel en die is heel erg van de zekerheid, maar ik vind het toch wel heel erg leuk!” Een stoere stap en mooi passend in het thema lef 😉

Hoe het ook gaat bij Menskracht is dat er soms wat gezelligheid tussendoor komt. Biedt Mariska ons nog iets lekkers te eten aan… Of zal ze het dan toch meenemen? Want ze wil geen rommel achterlaten… Waarop Sandra zegt; ‘Neem maar mee voor de jongens’. Welke DISC letters we hier allemaal tussendoor zien schieten mag je zelf uitvogelen;)

Toch nog eventjes terug naar Mirthe…
Hoe is jouw eerste werkdag bevallen?
Je merkt wel heel erg dat het een soort van ‘kindje’ van Sandra is, de administratie. En dat is ook wel heel fijn want nu heb ik heel veel profijt van het handboek. En in mij DISC profiel zit ook een hoge S, dus ik houd ook wel van stabiliteit en zekerheid. Zo wordt het werk ook wel overgedragen dus dat gaat wel goed komen!

Je doet het met z’n allen en dat vind ik ook wel erg fijn

Waarvoor kan je terecht bij Mirthe?
Mirthe zal aan de slag gaan op het kantoor aan de Bloemendalstraat op de donderdagen en verder werkt ze thuis. Ze neemt contact met je op als je je hebt aangemeld voor een module, je kunt voor alle vragen bij haar terecht en ze zorgt ervoor dat jij een goed georganiseerde dag(deel) loopbaancoaching hebt.

Eind 2021 sprak ik Rian in de dansschool waar wij allebei rondliepen. Ze vertelde dat ze graag haar loopbaan in een verzorgingshuis onder de loep wilde leggen. Want zoals het nu ging, dat was het toch niet helemaal meer. Door de module Talent in Kaart heeft Rian meer inzicht gekregen en enorm mooie en stoere stappen gezet. Stappen die ook echt weer in het thema lef passen! Al staat in Rian haar DISC profiel zekerheid ook wel bovenaan het lijstje. Hoe heeft zij het aangepakt? Ze deelt hier haar verhaal.

Wat was je loopbaanvraag:
Mijn vraag was “ Wat kan ik nog gaan doen wat ik leuk vind buiten de zorg?”

Wat maakte dat je coaching inzette?
Jaren lang voor de grap gezegd dat ik wat anders wilde, maar wat? De tijd was er nog niet rijp voor. Kinderen zaten nog op school, mijn man wisselde van baan. Ouders die steeds meer om zorg vroegen. Pas na de zomervakantie kon ik echt geen energie meer vinden om terug te gaan naar mijn werk.
In die tijd hoorde ik wat Sasja als werk had. Sasja kende ik al dus dat voelde al vertrouwd aan, daardoor was het voor mij makkelijker om hulp te vragen. We zijn samen gaan puzzelen en ik kwam erachter dat het hoog tijd werd om van baan te veranderen. Ik was duidelijk niet meer op de juiste plaats. Er was geen uitdaging meer, had wat irritaties naar mijn collega’s om kleine dingen waar ik mij niet druk om kon maken en zij wel.

Wat was je eerste stap?
Mijn eerste stap, toen duidelijk werd dat ik meer wilde weten over pedicure, heb ik in mijn netwerk een medisch pedicure gebeld om te vragen of ik op bezoek mocht komen voor vragen over het vak. Dat interview duurde uiteindelijk twee uur, zo enthousiast waren we beide! Ik kwam zelf tot het besef dat ik de stap moest zetten naar een nieuw begin en dat was erg spannend.

Na 35 jaar bij dezelfde werkgever iets anders willen gaan doen, dat doe je niet zomaar.

Als ik verandering wilde en voor balans in gezondheid en werk wilde moest ik zelf actie ondernemen. Na het gesprek met een medisch pedicure heb ik meteen de opleiding gebeld die zij aanraadde. Daar werd ik uitgenodigd voor een gesprek en kreeg ik een rondleiding. Na twee weken bedenktijd heb ik de knoop door gehakt en ben ik de opleiding tot pedicure gaan doen. Het was een spannende stap, maar hier heb ik nooit spijt van gehad. Het enige wat ik nog wel eens denk: “Had ik die stap maar eerder gezet”. Het is hard werken om terug in de schoolbanken te gaan en daarnaast ook nog mijn huidige baan. Ik kan het niet alleen, maar het lukt echt en dat ligt aan de steun die ik ervaar. Heel mijn gezin heeft mij gesteund in raad en daad en een hart onder de riem gestoken als het even moeilijk ging.

Hoe ziet jouw loopbaan er nu uit?
Mijn toekomst is dat ik medisch pedicure word in de instelling waar ik nu werk en er buiten. Ik zie veel werk en zo kan ik mijn collega’s op een andere manier helpen. Omdat ik ambulant ga werken hoeven ze de cliënten niet weg te brengen of op te halen naar een salon. Zo ontzorg ik ook de familie en mantelzorger. Daarnaast ben ik voor de cliënten en familie een vertrouwd gezicht binnen de instelling.

Ik kreeg de eer Rian haar eerste visitekaartje te mogen ontvangen! www.stablij.nl is een feit.
Wat is je droom voor de toekomst?
Mijn toekomst zie ik als medisch pedicure ambulant maar ook een eigen salon aan huis. Ik ga door met leren zoals beenmassage en gellak nagels zetten. Mijn huidige baan langzaam afbouwen tot dat ik een goede klanten kring heb. Het lijkt mij heerlijk als zelfstandig ondernemer zelf mijn agenda te vullen zonder rekening te houden met collega’s.
Het komt niet aanwaaien je moet er heel wat voor over hebben en zelf de stap durven te zetten. Dan pas komt er verandering in je leven.

Welke tips geef je mensen die ook stappen willen zetten maar zekerheid ook belangrijk vinden?
Mijn tip: Je bent nooit te oud om te leren én om van baan te veranderen. Ga je dromen waarmaken, wacht niet te lang, gewoon doen! Praat erover met mensen die je vertrouwt, zodat je zekerder wordt over de stap die je wil gaan zetten. Ik ben gelukkig Sasja op mijn pad tegengekomen en samen heb ik deze stap met trots genomen.

21 maart begon de lente. Daar waar de zon de evenaar passeert, de dagen langer worden en er meer licht aanwezig is dan donker. Als ik dan de laatste dagen naar buiten keek was het toch even een ander beeld. Regen, wolken en wind is niet echt mijn beeld van de lente… Tot slot gaat dan ook nog de klok een uur vooruit aankomend weekend waardoor het echt even aanpassen geslagen is.

Energetisch doet de lente veel met ons en ons lichaam. Heb je de opruimwoede al gehad, ineens hele goede ideeën? Of misschien wil je heel graag naar buiten terwijl je normaal gesproken eerder een huismus bent? Ze heten niet voor niks de lentekriebels 😉 Een nieuw seizoen betekent nieuwe kansen, waar ideeën tot uitvoering kunnen komen.

Wanneer er veranderingen plaats vinden, of je er nu invloed op hebt of niet, vraagt dat om aanpassingen. En iedereen gaat anders om met veranderingen. Zo verandert de een makkelijk mee en heeft de andere er meer last van. In beide gevallen is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Sta je voor zo’n verandering dan zijn de volgende dingen belangrijk:

Stop het gevoel niet weg: Je brein kent het woordje ‘niet’ niet. Als jij tegen jezelf zegt: “dit nare gevoel wil ik niet voelen” en je haalt het woord ‘niet’ weg, wat houd je dan over? Juist dan krijgt dat nare gevoel ineens de volle aandacht! Het gevoel wilt gezien, gehoord en letterlijk gevoeld worden. Ga je er tegen strijden dan zal de weestand alleen maar erger worden. Accepteer daarom dat dit gevoel er nu eenmaal is en oordeel hier niet over
Wees mild voor jezelf: Je hoeft niet alles in één keer goed te doen en je mag echt even last hebben van de verandering. Geef het tijd
Ontlaad voordat je gaat opladen: Wanneer je stress ervaart rondom veranderingen (of andere facetten in het leven) dan is het belangrijk om goed te ontladen en opladen. Ontladen is dan ook de stress/energie kwijtraken. Dit kan zijn door eens flink uit je dak te gaan en te dansen, of stevig door te wandelen in de natuur, harde muziek te luisteren of een work out te doen. Oftewel alles wat je hartslag omhoog doet laten gaan. Wanneer je deze energie kwijt bent, is je stress niveau lager en dan kan je pas opladen. Opladen staat dan ook voor energie opdoen. Dit kan door te mediteren, een relaxte wandeling maken in de natuur, te slapen of lekker te lummelen. Wanneer het ontladen en opladen in balans is zal je gezonder om kunnen gaan met stressvolle situaties.

En soms, soms kom je er zelf gewoon even niet uit en is de optie ‘hulp vragen’ ook nog altijd daar. Samen met een coach waarmee jij een klik hebt maak je ook altijd mooie stappen naar een gezonde (werk)omgeving voor jou.

Later in de blogreeks deel ik graag wat meer over mijn werk als Fitcoach. Waarin ik je meeneem in het stukje mentale en fysieke gezondheid en waarom ook dat zorgt voor duurzaam aan het werk kunnen blijven.

Vrijdag 10 maart

Het team FNV Trajectadviseurs stonden om 09.30 uur paraat in Zwolle voor een teamdag over duurzaam werken en leren van elkaar.
We merken dat het steeds drukker wordt in de arbeidsmarktregio’s en dat we als Trajectadviseur goed onze grenzen moeten bewaken. Je kunt je vast voorstellen dat we het liefst iedereen die zich aanmeldt zo snel mogelijk willen helpen. Maar er zitten maar een beperkt aantal uren in de dag, die we dan wel goed willen besteden. We hebben genoeg blogs op onze website staan die gaan over de Ratrace, burn out, even stilstaan en noem maar op. Allemaal om gezond je werk te kunnen blijven doen. Ze zeggen wel een practice what you preach, dus daarom deze dag voor ons als coaches om bewust stil te staan bij onze duurzame inzetbaarheid en natuurlijk om te leren van elkaar.
Want jeetje, wat een goudmijntje is het Regionaal Mobiliteitsteam toch eigenlijk! Iedere coach met zijn eigen kennis, kunnen en tools…

In de gezamenlijke ruimte van de Bloemendalstraat, waar het kantoor van Mariska zit, hebben we een leuke dag georganiseerd. Mariska, Karin, Anne Marie en Sasja hebben een programma samengesteld met thema’s zoals ontladen en opladen, Maps Tell, tools uitwisselen en kwaliteiten onderzoeken bij elkaar. Een lekkere lunch in de middag zorgde niet alleen voor wat gezonds te eten, maar ook voor een frisse neus. Zo waren alle elementen die we nodig hadden om vol energie naar huis te gaan aanwezig!

We startte de dag met een Tabatha, want voor velen van ons was het een flinke rit (inclusief file) en konden we wel wat energie gebruiken, om vervolgens met wat stoelyoga weer tot rust te komen. De dag kon van start!
Hoe gaaf dat Anne Marie een enorm wereldkaart genaamd “de wereld van verschil” mee nam om te ervaren in welk werelddeel ons voorkeursgedrag ligt. In een vorige blog lees je meer over onze ervaring met deze wereldkaart, deze lees je hier. Maar toch was het weer een leuk ander perspectief wat onze collega hier uitlegde. Wie weet geven we het nog vervolg…

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een lekkere en gezellige lunch hebben we gekeken naar onze eigen duurzame inzetbaarheid.

We zijn aan de slag gegaan met de volgende vraag: hoe zorg je goed voor jezelf? Een vraag die ogenschijnlijk makkelijk te beantwoorden valt, maar om dat dan binnen de categorie ontladen en opladen te plaatsen was zo makkelijk nog niet. Wandelen, is dat nu opladen of ontladen? Het ligt er maar net aan. Wandel je minimaal een halfuur stevig door waardoor je hartslag omhoog gaat, dan is het ontladen. Ga je heel mindfull wandelen, op het gemak, bewust van omgeving, helemaal in het moment, dan is het opladen. Het verschil tussen ontladen en opladen bleek toch lastiger dan gedacht, maar uiteindelijk zijn we eruit gekomen: We zullen eerst moeten ontladen voordat we kunnen opladen. En tja, dat ontladen schiet er soms bij in en is daarom niet in balans…. Een puntje om thuis mee aan de slag te gaan dus!

We hebben ook even stilgestaan bij voeding. Daar zijn misschien wel 100 verschillende visies op en daarom hebben we even stilgestaan bij de basis. Waar haal je energie uit, wat zijn gezonde keuze, uit welke macronutriënten bestaan deze en is verse jus orange eigenlijk wel zo gezond voor je?

Tot slot hebben we gekeken naar tools. Coaching tools die onze collega’s gebruiken, gedeeld die wijzelf gebruiken en zo onze rugzak te vullen met ideeën voor alle kandidaten die wij mogen coachen naar een duurzame baan. Sta jij met jouw team wel eens stil bij duurzaam werk, informatie uitwisselen, een interactieve dag waar je veel energie uithaalt? Een echte aanrader of je je wilt verrijken met de pareltjes binnen het team!

Afgelopen maandag waren we bij samenwerkingspartner Maya Koers in Gendt om ons inzichten te geven over het team Menskracht.
We hadden een Jane test gedaan die ging over talenten, de blinde vlek en het talent waarmee je dit compenseert. Dit hebben we gekoppeld de dingen die goed lopen en de dingen die misschien anders of beter hadden gekund binnen ons team.

Ook hier kwam het thema lef eigenlijk weer in terug. We hebben het vaker gehad over hoe de kandidaten lef tonen. Maar hoe zit dat eigenlijk in ons teams? Ik kom eigenlijk tot de conclusie dat lef tonen ook een stukje kwetsbaarheid in zich heeft. En dat een veilige omgeving heel veel invloed heeft op het tonen van lef. Want het is natuurlijk leuk om het te hebben over dat wat je goed kan binnen een team en hoe je dat kunt gaan inzetten. Maar eigenlijk is het heel “naakt” om te zeggen dat je ergens niet zoveel talent voor hebt wat misschien wel gewenst is binnen het team.

Bij Menskracht staat deze veilige sfeer hoog in het vaandel en is bijna vanzelfsprekend. We vinden dit niet alleen belangrijk in onze coaching maar ook zeker in het team. En omdat we binnenkort een nieuw teamlid mogen toevoegen binnen Menskracht (wordt vervolgd!), zetten het ons aan het denken. Wat maakt Menskracht nou een veilige basis, voor zowel de coaching als het team? Want we zien toch echt dat onze kandidaten stappen zetten, maar wij als team ook heel open spreken met elkaar.

We hebben dan ook nooit zomaar een saai overleg. Hoe vaak heb nu overleg tussen de koeien?

Het zijn de kernwaardes die er toe doen. Die maken (of breken) dat jij lef toont. Als ik denk aan Menskracht dan denk ik aan gelijkwaardigheid, openheid, samenwerken, jezelf mogen zijn. En niet zomaar jezelf mogen zijn, maar jezelf mogen zijn inclusief je sterke en minder sterke kanten. Waarbij de volgende stap is: “Waar kunnen wij elkaar aanvullen?” Want waarom zou je je alleen maar focussen op wat we niet goed kunnen. Stel dat je dat wat je goed kan uit nut, een super power van maakt. Heb je je zwakkere punten dan nog heel hard nodig?

Als team heb je hier soms hulp bij nodig, want het is nogal een mindswitch. Kijk eens bij het kopje Teamkracht om te zien wat Menskracht daarin voor jou en jouw team kan betekenen. Want een team wat lef toont, kwetsbaar opstelt en een veilige basis is klinkt toch ideaal?

In de vorige blog lazen we over de belemmerende overtuigingen. Deze weerhouden ons ervan te doen wat wel heel graag willen. Je geeft jezelf hiermee redenen om het niet te doen. Kort samengevat ben jijzelf degene die zo af en toe dwars ligt.

De grote vraag blijft dan ook: “Waar halen we lef wél vandaan?”. Ik denk dat het tijd is om te spelen!
Ons werk nemen we (vaak) erg serieus, we moeten ons professioneel gedragen en voldoen aan allerlei regels en verwachtingen. Maar wat nu als we werk kunnen zien als spelen? Zouden we er dan niet veel meer van genieten?
De opvatting die we hebben is werken moet, vrije tijd niet. Dingen die we moeten hebben we vaak al weerstand en als ik denk aan vrije tijd dan word ik daar instant blij van!

Vrijheid zoeken binnen beperkingen

Is het dan misschien de uitdaging om je werk in te vullen met het gevoel van vrije tijd? Ervan genieten, qualitytime, me time? Je hebt namelijk altijd een keuze, ook bij de niet zo leuke taken. Ik geef je wat voorbeelden. Wanneer ik de administratie doe dan doe ik dat omdat ik graag geld verdien om de dingen te kunnen betalen die belangrijk voor me zijn. Schrijf ik een verslag omdat ik het fijn vind om het resultaat helder te krijgen. En beantwoord ik de mails om een goede relatie te blijven houden.

Door het vanuit een ander perspectief te bekijken ziet de werkelijkheid er soms anders uit.

Wil je heel graag iets maar durf je nog niet. Vraag je dan af hoe jij jouw tijd wilt besteden en hoe je het al spelende wijs toch stapjes kunt zetten. Waarom zou je dat waar je bang voor bent toch voor het goede doel doen?

We hebben onze tijd nu eenmaal maar één keer te besteden. Dus doe jezelf een plezier en kies bewust hoe jij jouw tijd wilt invullen. Enjoy!