Heb jij het lef?

Lef…

Een nieuw thema om het jaar mee af te sluiten en het nieuwe jaar te gaan starten.
Wat maakt nu dat de ene persoon spannende stappen durft te zetten en de ander diezelfde stap niet durft te zetten? Wat verstaan we zoal onder lef en wanneer heb jij voor het laatst lef getoond?

Er is zoveel te vertellen over het dit thema, dat ik bijna niet weet waarmee te starten. Er staan te veel gave dingen in de rij om met jullie te delen!
Maar laten we beginnen bij het begin.

Volgens het woordenboek betekent lef; durven en moed. Maar verder zoekend zie ik ook staan; nergens bang voor zijn, risico nemen en iets gewaagds doen. We begrijpen allemaal wat het betekent, maar toch is de invulling ervan voor iedereen anders. Zo kan iemand enorm veel lef tonen door aan iemand de weg te vragen, terwijl voor de ander lef tonen uit een vliegtuig springen is. Wat betekent lef eigenlijk voor jou?

Lef betekent voor mij; iets doen wat je eigenlijk heel erg graag wilt, maar niet durft doordat de buitenwereld of het stemmetje in je hoofd je er vanaf praat. Als je dit naast je neerlegt en de stap toch zet omdat dit écht is wat jijzelf wilt, dat vind ik lef hebben.

Het is dus eigenlijk het tegenovergestelde van niet durven, maar hoe kom je daar toch? Heel eerlijk, ik heb geen idee! Er bestaat, helaas, niet zoiets als een handboek waarin staat hoe het werkt voor jou, mij of wie dan ook. Maar we duiken aankomende weken wel dieper in dit thema, opzoek naar de rode draad.

Zullen we even kort reflecteren op afgelopen jaar? Kijkend naar waar wij lef getoond hebben en deze eens op een rijtje zetten? Wedden dat het eigenlijke een langere lijst gaat komen dan je denkt;)
Want lef hebben we allemaal, maar soms maakt dat stemmetje in ons hoofd ons iets anders wijs…

Afgelopen jaar was voor mij een soort rollercoaster in een sneltrein:P Ik denk dat dat ook een (mooi en bijzonder) gevolg is van een stap zetten die eigenlijk heel spannend is, maar je toch doet. Waarom? Omdat je met iedere cel in je lichaam voelt dat dit het juiste is om te doen. Ah eerste eye-opener schiet me hier te binnen; iedere cel in je lichaam voelt… 
De stap om tegen mijn oude baas te zeggen; ik stap op en tegen Mariska te zeggen; yes ik ga ervoor was doodeng. Want ik wist niet wat zou gaan komen. En nu moet je weten dat ik niet zo héél erg van veranderingen houd (behalve… als ik in iedere cel van mijn lichaam voel dat dit het juiste is, keep it in mind).
En dan deze blogs. Ik vind het heerlijk om te schrijven, maar om het dan te delen voor iedereen. Dat is spannend! Want een ander zou er zomaar een wat van kunnen vinden. Maar toch blijf ik het doen, want dit voelt kloppend.
De stap ik ga tóch weer dansen. Terwijl ik mijzelf zo beloofd had een half jaar niet te dansen, omdat ik mij wilde focussen op mijn werk was er zo een. Bij iedere (dans)pas weet ik het ook weer zeker; het voelt goed om hier te staan!
Een eigen bedrijf opzetten, was voor mij helemaal mind blowing. Want ik zag mijzelf totaal niet als zelfstandig ondernemer. Daar moet je toch veel meer lef voor hebben? Nou blijkbaar niet… Dus, als ik het kan, kan jij het ook!

Natuurlijk kan ik dat allemaal niet alleen. Ik heb ondertussen veel lieve mensen om mij heen verzameld die mij, als het nodig is, helpen.
Zij helpen mijn gedachtes te structuren, ze in perspectief zetten en te relativeren. Want je gedachten zijn echt niet altijd op feiten gebaseerd. Zo komen er ook mensen op mijn pad waar ik iedere keer weer van leer. Ken je de mensen die bij het idee zeggen: Super gaaf dat je dat gaat doen, succes! En op het moment dat je ze laat weten dat je daadwerkelijk voor jezelf begonnen bent of iets doet wat out of the box is, ze zeggen: Goh zou je dat nou wel doen? Ik dat wel zo verstandig? Kan je niet beter een echte baan gaan zoeken, er zijn al zoveel coaches…
Deze mensen zijn goud waard! Als je deze mensen kunt zien als een lesje ‘eens kijken hoe stevig je achter je keuze staat’. Dan heb je gewonnen en schiet je op deze manier iedere keer weer een spreekwoordelijk beer van de weg.
Wat voor mij ook zeker helpt is het diep duiken in mijn persoonlijke ontwikkeling. Aankijken wat misschien niet zo comfortabel is om aan te kijken, maar je wel verder gaat helpen. Ooit leerde ik; je zult eerst het oncomfortabele moeten doen om het comfortabel te kunnen krijgen. Daarom deel ik jullie mijn favoriete quote in de afbeelding;

   Op de weg van de meeste weerstand kom je de mooiste beren tegen