Zoals vorige week aangegeven gaan we deze week in op de allereerste keer dat Vinca en Menskracht gingen samenwerken om een team op een andere manier te coachen. We laten zien welke impact dit had voor het team.
Ik interview Fenna Janssens van Vinca en Mariska Broekman van Menskracht!

Weet je nog hoe je tot de eerste samenwerking kwam?
Mariska geeft aan: “Ja zeker! Ik zat bij een klein team in Apeldoorn, in de sociale sector. De leidinggevende vroeg of ik een ‘samenwerkingsworkshop’ kon geven, omdat ze uit een fusie bij elkaar waren gekomen. We gaan dan altijd in gesprek met de mensen zelf. Zij waren recent, verplicht samengevoegd en deelden de grote passie om hun doelgroep zo goed mogelijk te helpen.
Maar je merkte direct al dat de moeizaamheid zat in de eenheid van de samenwerking, het samen in een nieuw jasje naar buiten te treden. Er waren nog twee logo’s bijvoorbeeld. Daar ‘’zat’’ wat, iets wat je net niet beet kon pakken en ergens op de onderstroom toch een grote rol speelde.
Toen wist ik direct… Als we binnen deze (kantoor)muren blijven zitten gaan we geen stappen maken, er moet iets anders gebeuren! In zo’n geval sluit ik altijd even mijn ogen en komt er iets op vanuit mijn intuïtie. Fenna kende ik al een paar jaar vanuit SIS in Biz (vrouwelijke ondernemers die elkaar helpen met groeiambitie) en ik geloofde in haar manier van systemisch werken. Volgens mij hebben we dat te doen, dacht ik toen! Dus ik polste Fenna en toen het team. Het was unaniem ja! Ze wilden graag in een andere omgeving samenkomen om hun samenwerking, op een andere manier te bekijken. Daar stonden ze juist open voor!’’

Fenna, weet jij nog wat er gebeurde bij jou in de tuin?
Fenna vertelt hierover: “Dat weet ik nog wel ja. Nadat we de teamleden eerst hadden laten landen in de tuin, zijn we aan de slag gegaan. Eerst gingen ze voor zichzelf formuleren wat hun verlangen was voor dit team. Vervolgens kregen ze allemaal twee stippen mee. De ene kleur stond voor waar ze nu stonden en de tweede kleur stond voor het door hen benoemde verlangen. Deze twee stippen mochten ze voor zichzelf een plek geven in de tuin en vervolgens ging ieder voor zich het pad lopen richting hun eigen verlangen. Die ‘eindstippen’ lagen ver uit elkaar: zowel letterlijk in de tuin, als in het huidige werk. Het lopen naar het verlangen maakte allerlei emoties los. Ze stonden uiteindelijk elk op hun eigen stip, deels zelfs uit elkaars zicht. Iedereen bleef staan en Mariska en ik hebben het midden tussen hen bepaald en daar hun derde kleur stip neergelegd: in een greppeltje. Dit punt stond voor hun gezamenlijke verlangen. Elk van de teamleden ging daar bewust naar op weg. En toen stonden ze daar, om zich heen te kijken wat er ontstond…”

En waarom was het zo’n mooi traject?
Mariska zegt: “Het moment dat ze met elkaar in die greppel stonden, elkaar verbaasd en toch ook opgelucht aankeken, zeiden ze: ‘’Jeetje, wat nemen wij eigenlijk weinig ruimte in. Wij kunnen wél samenwerken, maar dit ligt bestuurlijk!’’ Samen besloten ze dat dit niet het eindpunt was, maar dat ze een eindje op weg waren geholpen. Op het eerste gezicht niet de mooiste plek, maar ze zagen er wel veel mogelijkheden. Hier konden ze zelf mee aan de slag en de dingen doen die zij belangrijk vonden.”

Wat gebeurde er nu eigenlijk tijdens deze opstelling in de tuin?
Fenna vertelt hierover: “De verdeeldheid in het bestuur kwam terug in dit team. Op deze manier zie je vaak patronen terugkomen in allerlei lagen van organisaties. In dit geval had je veel kunnen blijven investeren in teambuilding, zonder dat wat op zou lossen. Het doorzien van het zogenaamde parallelle proces gaf dit team de handvatten om patronen te doorbreken.

Dit team verkreeg voldoende inzicht na 1 tuinsessie!
Een hoop gezwoeg bespaard gebleven…

Mariska neemt jullie mee in de teamcoaching waar zij mee werkt, uitprobeert en ervaart.

Hoe fijn is het om nieuwe vormen te mogen uitproberen? Vormen die weer lucht geven?
De komende weken nemen we jullie in deze blog mee in onze praktijk. Nieuwe vormen die we uittesten met teams. 

In onze maatschappij vullen we nog steeds veel van onze tijd met praten. Praten om te informeren, praten om te creëren, praten om te verbinden, uit te leggen, begrip te krijgen etc. Lang leve de taligen! Zij die durven te praten en hun stem durven laten klinken. Maar… levert dit wel het gewenste resultaat op? Kom je met praten er altijd uit? Of draai je in rondjes?

En als je geen prater bent? Als dat niet direct jouw stijl is om je te uiten, hoe dan? Een gemiste kans voor diegene zelf, maar ook voor het team die een stem niet hoort? Of, een gemiste kans omdat we de variatie aan werkvormen en een andere omgeving niet inzetten? Als je liever 1 op 1 praat en niet in een heel team, hoe weet de rest dan wat jij graag wilt en kan? Of als je met elkaar in hardnekkige patronen blijft hangen waardoor vooruitgang stagneert?

Het begint met de wens het anders te mogen doen. En dan het vervolgens DURVEN te doen. Bij mij kwam de wens op niet altijd tussen de gebouwen te moeten werken. In ruimtes waar je net niet lekker kan bewegen, maar  die wel functioneel zijn. Of een keurige ruimte in een stijve hotel zaal waarbij mijn energie al snel weglekte.

Bij Menskracht zijn we wat dat betreft een reizend gezelschap. Met onze harde kern van Menskracht ontmoeten we elkaar het liefst buiten. Dan zitten we in Deventer, dan in achter Nijmegen, dan weer in Zwolle. We combineren met het nuttige met het aangename en doen het werkoverleg wandelend. Soms in het bos, soms langs de Waal, de IJssel…. We ademen lucht in. Vertragen, verbinden…

Het voelt meer als uitje dan als werk. Daar zijn we blij om. Het kan ook binnen onze organisatie. Is dat luxe? Best wel. Maar ook een keuze die we maken. Om soms niet efficiënt te zijn maar de tijd te hebben, waardoor we juist wel weer efficiënt zijn. De natuur is zo’n andere vorm die je steeds vaker ziet, omdat je meer zintuigen gebruikt. De natuur dient als metafoor, als spiegel en daardoor krijgen we weer ruimte in ons hoofd, associëren we vrij en komen we met andere verbindingen en ideeën terug. Hierdoor worden de beste ideeen en producten geboren. Dit doe ik ook in samenwerking met Vinca in Olst. Waar de tuin een rol speelt in systemisch werk.

Uiteraard testen we dit dan eerst zelf uit. Door zelf een vraagstuk in te brengen of samen op pad te gaan met een aantal uit ons Menskracht team en waar we op tour beurt onze expertise met elkaar delen.

Mariska in samenwerking met Sasja

21 maart begon de lente. Daar waar de zon de evenaar passeert, de dagen langer worden en er meer licht aanwezig is dan donker. Als ik dan de laatste dagen naar buiten keek was het toch even een ander beeld. Regen, wolken en wind is niet echt mijn beeld van de lente… Tot slot gaat dan ook nog de klok een uur vooruit aankomend weekend waardoor het echt even aanpassen geslagen is.

Energetisch doet de lente veel met ons en ons lichaam. Heb je de opruimwoede al gehad, ineens hele goede ideeën? Of misschien wil je heel graag naar buiten terwijl je normaal gesproken eerder een huismus bent? Ze heten niet voor niks de lentekriebels 😉 Een nieuw seizoen betekent nieuwe kansen, waar ideeën tot uitvoering kunnen komen.

Wanneer er veranderingen plaats vinden, of je er nu invloed op hebt of niet, vraagt dat om aanpassingen. En iedereen gaat anders om met veranderingen. Zo verandert de een makkelijk mee en heeft de andere er meer last van. In beide gevallen is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Sta je voor zo’n verandering dan zijn de volgende dingen belangrijk:

– Stop het gevoel niet weg: Je brein kent het woordje ‘niet’ niet. Als jij tegen jezelf zegt: “dit nare gevoel wil ik niet voelen” en je haalt het woord ‘niet’ weg, wat houd je dan over? Juist dan krijgt dat nare gevoel ineens de volle aandacht! Het gevoel wilt gezien, gehoord en letterlijk gevoeld worden. Ga je er tegen strijden dan zal de weestand alleen maar erger worden. Accepteer daarom dat dit gevoel er nu eenmaal is en oordeel hier niet over
– Wees mild voor jezelf: Je hoeft niet alles in één keer goed te doen en je mag echt even last hebben van de verandering. Geef het tijd
– Ontlaad voordat je gaat opladen: Wanneer je stress ervaart rondom veranderingen (of andere facetten in het leven) dan is het belangrijk om goed te ontladen en opladen. Ontladen is dan ook de stress/energie kwijtraken. Dit kan zijn door eens flink uit je dak te gaan en te dansen, of stevig door te wandelen in de natuur, harde muziek te luisteren of een work out te doen. Oftewel alles wat je hartslag omhoog doet laten gaan. Wanneer je deze energie kwijt bent, is je stress niveau lager en dan kan je pas opladen. Opladen staat dan ook voor energie opdoen. Dit kan door te mediteren, een relaxte wandeling maken in de natuur, te slapen of lekker te lummelen. Wanneer het ontladen en opladen in balans is zal je gezonder om kunnen gaan met stressvolle situaties.

En soms, soms kom je er zelf gewoon even niet uit en is de optie ‘hulp vragen’ ook nog altijd daar. Samen met een coach waarmee jij een klik hebt maak je ook altijd mooie stappen naar een gezonde (werk)omgeving voor jou.

Later in de blogreeks deel ik graag wat meer over mijn werk als Fitcoach. Waarin ik je meeneem in het stukje mentale en fysieke gezondheid en waarom ook dat zorgt voor duurzaam aan het werk kunnen blijven.